Ik mocht als een van de eersten de Giant-tent van Paaspop vanbinnen bekijken, gezellig aanschuiven bij het Eetpunt in het Gasthuis, en op nestjesjacht gaan met de Weidevogelgroep. Van kroegbazen tot kunstenaars: ik heb ze allemaal ontmoet. De onderwerpen waar ik over schreef waren misschien niet wereldschokkend of vlijmscherp kritisch, maar wél belangrijk voor Schijndel. En dat voelde goed. Het was geweldig om te horen dat mensen positieve reacties kregen nadat ze in de krant verschenen waren. Ik hoop oprecht dat de lezers er net zoveel plezier aan hebben beleefd als ik.
Klinkt misschien alsof ik een luizenleventje leidt tijdens mijn stage, maar het is ook gewoon keihard werken hoor! Mensen onderschatten hoe zwaar het is om bij iemand op de koffie te gaan, een gezellig gesprek te voeren, een leuke foto te maken, en daar vervolgens een samenhangend, prettig leesbaar verhaal van te maken dat een paar dagen later in de krant staat… Je merkt het al, ik kan echt niet klagen!
Alle gekheid op een stokje: sinds februari heb ik een fantastische tijd gehad. Ik heb mijn dorp, het mooie Schijndel, beter leren kennen. Ik heb met bijzondere mensen gesproken, over belangrijke (én minder belangrijke) onderwerpen. En ik heb mogen proeven van het vak waar ik voor aan het leren ben. Voor het echie. Volgend schooljaar mag ik weer iedere dag naar Tilburg. Dat gaat wennen worden.
Een welgemeend dankjewel aan Mediahuis Meierijstad, aan Sint-Oedenrode en vooral aan mijn dorp Schijndel. Ik ga nu van mijn vakantie genieten. Maar wie weet, misschien wel tot ziens!
x